ببار آسمان تا دلم وا شود
گل عشقهایم شکوفا شود
ببار آسمان تا که با خنده ات
زمستان اندوه رسوا شود
ببار آسمان تا پس از جند ماه
غزلهای گمگشته پیدا شود

دلارام من خنده کن تا شبم
به لطف تو صبح اهورا شود
در این کوچه آهسته رو نازنین
که می ترسم این شهر شیدا شود
مرا خیس کن سبز کن تازه کن
چنان کن که این رود دریا شود
من امروز در اول راه عشق ...
پر از انتظارم که فردا شود